Operacja Biting

Operacja Biting

II wojna światowa, front zachodni
Niemiecki radar (po lewej) – cel operacji Biting
Czas	27/28 lutego 1942
Miejsce	Bruneval
Terytorium	Francja
Przyczyna	potrzeba zdobycia informacji o niemieckich postępach w rozwoju radiolokacji
Wynik	zwycięstwo sił brytyjskich
Strony konfliktu
III Rzesza  Wielka Brytania
Dowódcy
nieznany John D. Frost
Siły
około 130[1] 232 spadochroniarzy i komandosów dywizjon transp. RAF ścigacze art. RN[2][3]
Straty
5 zabitych, 2 rannych, 2 wziętych do niewoli 3 zaginionych[4] 2 zabitych, 6 rannych, 6 wziętych do niewoli[5][6]
Położenie na mapie Francji miejsce akcji
49°40′16″N 0°09′43″E/49,671128 0,161833
Multimedia w Wikimedia Commons

Operacja Biting, znana również jako rajd na Bruneval – tajna akcja brytyjskiego Dowództwa Operacji Połączonych przeciw radarowi niemieckiemu we francuskiej miejscowości Bruneval nad kanałem La Manche, przeprowadzona nocą z 27 na 28 lutego 1942 roku podczas II wojny światowej.

Pewną liczbę takich instalacji wykrył zwiad lotniczy RAF-u w 1941 roku. Ich przeznaczenie nie było znane, jakkolwiek niektórzy naukowcy brytyjscy uważali, że instalacje te mają coś wspólnego z ciężkimi stratami ponoszonymi przez bombowce RAF-u dokonujące nalotów na cele w okupowanej Europie. Naukowcy ci zażądali, aby dokonać rajdu na jedną ze stacji tego radaru (nazwanego radarem würzburskim) i zdemontować najważniejsze jego części, które mogłyby zostać sprowadzone do Wielkiej Brytanii i dokładnie zbadane. Na cel ataku wybrano stację radarową w pobliżu miejscowości Bruneval na wybrzeżu Normandii^[7]. W związku z tym, że Niemcy wznieśli silne umocnienia nadbrzeżne, uznano, iż desant od strony morza przyniesie wielkie straty atakującym i da obrońcom wystarczająco dużo czasu na zniszczenie instalacji. Podjęto więc decyzję, że będzie to desant spadochronowy, a jedynie ewakuacja odbędzie się drogą morską. W ten sposób można byłoby zaskoczyć Niemców i przejąć urządzenia nietknięte, a jednocześnie zminimalizować ewentualne straty własne.

Tuż przed północą 27 lutego (co poprzedzone było intensywnymi ćwiczeniami i kilkakrotnym przekładaniem terminu ze względu na pogodę) niewielki oddział spadochroniarzy dowodzonych przez majora Johna Frosta wylądował we Francji, kilka kilometrów od celu ataku. Po dotarciu do willi, na której terenie znajdował się radar, zabili oni kilku członków garnizonu niemieckiego, a następnie dostali się do stacji. Najważniejsze elementy radaru wymontował technik towarzyszący oddziałowi. Po wykonaniu zadania Brytyjczycy skierowali się ku plaży. Tam doszło do wymiany ognia z Niemcami, jednak grupie Frosta udało się dostać na pokłady kilku ścigaczy artyleryjskich, które zabrały ich do Wielkiej Brytanii. Rajd zakończył się sukcesem: straty poniesione w czasie operacji były niewielkie, a przywiezione części radaru – wraz z wziętym do niewoli Niemcem obsługującym urządzenie – pozwoliły Brytyjczykom poznać niemieckie postępy w rozwoju techniki radarowej i podjąć odpowiednie kroki dla neutralizacji działań niemieckich urządzeń.